شورای شهر و تحقق حقوق شهروندی
زندگی اجتماعی بشر و ارتباط و در کنار هم زیستن مردم، حقوق و تکالیفی را هم برای ایشان و هم برای کسانی که از سوی آنها مسئولیت اداره جامعه را عهده دار می شوند، ایجاد می کند که این حقوق به حقوق شهروندی مشهور است و در سال های گذشته به ویژه دهه های اخیر مورد دغدغه اندیشمندان و نوع دوستان اجتماعات شهری قرار گرفته است. تا جایی که کشورهای مختلف به تبیین و تدوین مجموعه حقوقی مزبور و تصویب و قانونی کردن آن پرداخته و به عنوان موازین قانون شهروندی در حال اجراست و هم مردم، هم مسئولین شهری و هم نهادهای ذیربط مرکزی و دولتی بدان گردن نهاده و عمل می کنند.
در کشور ما، پس از فراز و نشیب هایی که در این عرصه در چندین سال وجود داشته، بالاخره منشور حقوق شهروندی، پس از تصویب، در 29/آذر/1395 با امضای رئیس محترم دولت تدبیر و امید، منتشر و عملا مورد اجرا قرار گرفته است.
منشور حقوق شهروندی جمهوری اسلامی ایران در 22بند و 120 مادٌه تدوین و تصویب و اعلام شده که نخستین بند آن، حق حیات و سلامت و کیفیت زندگی را برای هر شهروندی مقررٌ داشته است. مادٌه یک این منشور تصریح دارد: شهروندان از حقٌ حیات برخوردارند، این حق را نمی توان از آنها سلب کرد، مگر به موجب قانون.
در تفسیر این مادٌه باید گفت: حیات و زندگی و سلامت شهروندان و هم نوعان ما هرگز نباید تهدید شود و بی تردید برطرف کردن هرگونه تهدیدی که زندگی و سلامت هم شهریان را به مخاطره می اندازد، وظیفه مسئولین و اداره کنندگان امور شهری و نهادهای ذی ربط است. در این میان، شورای محترم شهر، وظیفه و تکلیف سنگین تری دارد، زیرا همین شهروندان به شایستگی و لیاقت ایشان اطمینان کرده و به آنها رأی دادند.